Myśl o powołaniu fundacji wspomagającej Polonię medyczną powracała od kilku lat i została zaktualizowana w trakcie rozmów, które toczyłem z dr Romanem Budzińskim, organizując wraz z nim X Kongres Polonii Medycznej w Gdańsku, oraz w czasie tworzenia, wspólnie z profesorem Zbigniewem Wszołkiem, Grupy Współpracy Polonijnych Lekarzy-naukowców.

Efektem moich przemyśleń i rozmów był wniosek iż wola współpracy szeregu polonijnych lekarzy powinna znaleźć oparcie w formie zarówno stabilnej ekonomii, jak i organizacji, która pomagałaby młodszym Koleżankom i Kolegom skorzystać z pomocy zawodowo doświadczonych i pracujących naukowo starszych Koleżanek i Kolegów. 

Równoległą myślą było też i to, że nie wszyscy spośród nas mogą równie swobodnie rozwijać swoje kwalifikacje zawodowe i realizować przedsięwzięcia na polu nauki. Część Polonii medycznej mieszka poza wschodnią granicą Polski. Jest to ta część spośród nas, która potrzebuje szczególnej pomocy, nie tylko w realizacji swoich planów zawodowych i naukowych, ale też w pracy na rzecz pozostałych członków Polonii, których historia, przesuwając granice, umieściła poza Polską. 

Praca na rzecz Fundacji daje nam dużo satysfakcji i, w moim przekonaniu, pożytku dla polonijnych i polskich lekarzy oraz ich pacjentów. 

Cieszę się, że wiele osób skupionych wokół Fundacji podziela tę samą pasję, poświęcając swój czas, siły i pieniądze na rzecz kształcenia i budowania jedności Polonii medycznej oraz jej współpracy z lekarzami w Polsce. 

Dodatkowym efektem naszej pracy jest też to, że wzmacniana przez nas jedność, harmonijne współdziałanie i pozycja w społeczeństwach, w których żyjemy, rzutują pozytywnie na obraz pozostałych członków Polonii oraz gruntują w oczach otoczenia korzystne zdanie o Polsce i Polakach.

Zachęcam gorąco do kontaktu z Fundacją i skutecznego wparcia jej działania, w wybrany przez Ciebie sposób.

Janusz Kasina

Sztokholm, grudzień 2021.