Janusz Kasina urodził się dnia 06 maja 1953 roku w Krakowie. W roku 1972 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego, w którym poznał swoją przyszłą żonę – Ewę. W roku 1978 ukończył Akademię Medyczną w Krakowie. W roku 1979 urodził się pierwszy syn – Piotr, a w roku 1982 jego bracia bliźniacy – Rafał i Michał.
W tym samym roku zdał amerykański egzamin nostryfikacyjny ECFMG. W roku 1983 zdał dwa egzaminy specjalizacyjne uzyskując tytuł specjalisty z ginekologii i położnictwa oraz specjalisty z anestezjologii i intensywnej terapii.
W roku 1987 zdał egzamin specjalizacyjny II stopnia z ginekologii oraz obronił doktorat uzyskując tytuł doktora nauk medycznych.
W tym samym roku wyjechał wraz z Ewą i z synami do Szwecji. Po dwóch latach został uznany według szwedzkich reguł za specjalistę, a po następnych dwóch latach zakończył pracę w sztokholmskim szpitalu Södersjukhuset i zaczął rozwijać swoją prywatną praktykę ginekologiczną, w której obecnie przyjmowanych jest ok.14 000 wizyt na rok.
Całe dotychczasowe życie spędził w atmosferze medycyny. Jego matka – Elżbieta była lekarzem, ojciec – Stanisław był ekonomistą, spośród trzech kuzynów dwoje jest lekarzami. Jedyny brat – Rafał został w Kanadzie profesorem chorób wewnętrznych, obydwaj bratankowie są lekarzami w Szwajcarii, a spośród jego trzech synów, dwóch jest lekarzami, a trzeci prawnikiem.
Po przyjeździe do Szwecji Janusz Kasina pracował intensywnie w polonijnych organizacjach medycznych. Był współuczestnikiem powstania Polskiego Związku Medycznego w Szwecji (1992) oraz obecnej Federacji Polonijnych Organizacji Medycznych (1994). W Polskim Związku Medycznym w Szwecji był przez kilka kadencji prezesem Zarządu.
W latach 1996-1998 pełnił funkcję sekretarza Rady Federacji Polskich Organizacji Medycznych na Obczyźnie, która z jego inicjatywy roku 1999 zmieniła nazwę na Federacja Polonijnych Organizacji Medycznych. W czasie trzech kadencji -1998-2000, 2016-2019 oraz 2019-2021 pełnił funkcję prezesa Rady Federacji. W kadencjach 2010-2013 oraz 2013-2016 był wiceprezesem Rady Federacji. Reprezentując Polonię medyczną współorganizował wraz z przedstawicielami Okręgowych Izb Lekarskich dwa Kongresy Polonii Medycznej – w roku 2000 w Warszawie i w roku 2019 w Gdańsku.
W roku 2020 zainicjował powstanie i był współzałożycielem Fundacji Polonii Medycznej, gdzie początkowo został wiceprzewodniczącym, a obecnie przewodniczącym Rady Fundacji. Głównym celem Fundacji jest ułatwianie kształcenia młodych lekarzy, zarówno polskich jak i polonijnych oraz pomoc dla polonijnych lekarzy na Wschodzie.
Praca na rzecz Polonii medycznej uhonorowana została przez Prezydenta RP poprzez przyznanie mu Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (2000), przez największą organizację polonijno-medyczną, Polish-American Medical Society, tytułem Członka Honorowego PAMS (2020), przez Federację Polonijnych Organizacji Medycznych – Statuetką Federacji (2021) oraz przez Polskie Towarzystwo Lekarskie najwyższym wyróżnieniem PTL – medalem Gloria Medicinae (2023).
W chwilach przeznaczonych na inne pasje przebiegł kiedyś maraton, z pobudek lokalno-patriotycznych zrobił to w Krakowie, wraz z żoną – Ewą nurkował kilkaset razy scuba diving, podróżował po ponad 90 krajach i zrobił kilkaset tysięcy zdjęć, co zaowocowało m.in. nagrodami w konkursach fotograficznych PhotoArtMedica.