Tatiana Kurczewska

Tatiana Kurczewska jest absolwentkąPaństwowego Instytutu Medycznego we Lwowie, który ukończyła w 1977 roku,specjalizując się w pediatrii. W roku 1979 ukończyła kurs specjalizacji w rentgenologiiw Instytucie Kształcenia Podyplomowego Lekarzy Medycyny w Tbilisi. W 2001 roku nostryfikowała dyplom w Polsce. Od tego czasu systematycznie podnosi swoje kwalifikacje zarówno w Gruzji, jak i w Polsce ( w 2009 roku odbyła szkolenie z tomografii komputerowej w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie, a w2012 odbyła staż w zakresie diagnostyki w jednej z cywilnych klinik w Poznaniu). Od2006 roku pracuje w Szpitalu Wojskowym Ministerstwa Obrony Gruzji w Gori, na stanowisku lekarza – radiologa (MRT, KT). Doktor Tatiana Kurczewska za swoją działalność zawodową, charytatywną i społecznikowską została uhonorowana wieloma odznaczeniami i nagrodami. Wśród nich warto wymienić Złoty Krzyż Zasługi nadany przez Prezydenta RP w 2005 roku, gruziński Medal za Odwagę (2009) czy polski Order św. Stanisława III klasy (2013). 

Tatiana Kurczewskka jest inicjatorką, założycielką i wieloletnią przewodnicząca założonego w roku1999 w Tbilisi Związku Polonii Medycznej im. Św. Grzegorza Peradze w Gruzji. Związek zrzesza lna zasadach dobrowolności lekarzy i pielęgniarki mające polskie pochodzenie  Związek jest organizacją społeczną, charytatywną, zawodową i apolityczną. W chwili obecnej liczy Związek około 50 członków i jest najbardziej prężną organizacją polonijną w Gruzji.

Od roku 2003 Związek Polonii Medycznej im. św. Grzegorza Peradze jest członkiem Federacji Polonijnych Organizacji Medycznych. Tatiana Kurczewska brała, wraz z lekarzami – członkami Związku, udział we wszystkich Kongresach Polonii Medycznej. 

Działalność Związku Polonii Medycznej im. św. Grzegorza Peradze przechodziła kilka faz, związanych z rozwojem organizacyjnym, możliwościami finansowymi i potrzebami osób będących w kryzysie zdrowotnym. Na szerszą skalę Związek rozpoczął działania po roku 2001. Opracowano i wdrożono wówczas niezwykle istotny program profilaktyki gruźlicy wśród dzieci i młodzieży. Było to możliwe dzięki wsparciu finansowemu Senatu RP, Związku Lekarzy Polskich w Chicago oraz Kongresu Polonii Kanadyjskiej. W roku 2004 we współpracy z Polską Misją Medyczną członkowie Związku prowadzili badania medyczne w Tbilisi, Rustawi, Lagodechi, w Wąwozie Pankiskim oraz Achalcyche. Przebadano i udzielono wówczas pomocy medycznej blisko 2000 pacjentom. Wśród nich w miejscowości Rustawi, w internacie dla dzieci z zaburzeniami układu kostno – stawowego oraz w sierocińcu, przebadano 280 dzieci. Z pośród nich wyodrębniono 88 pacjentów wysokiego ryzyka zachorowania na gruźlicę. We współpracy z profesorem Tengizem Gwasalją, głównym ftyzjopulmonologiem dziecięcym Gruzji, wykonano próby tuberkulinowe, które w 29 przypadkach były pozytywne. Dzięki wykryciu tej choroby, udało się na czasie zająć się jej leczeniem w Narodowym Centrum Ftyzjopulmonologii Gruzji. W tym samym okresie prowadzono program profilaktyki próchnicy zębówu dzieci, w ramach którego, po przeprowadzeniu działań edukacyjnych polegających na nauce mycia zębów, rozdano ponad 2500 opakowań pasty oraz szczoteczek do zębów.

Od grudnia 2005 roku związek rozpoczął współpracę z Fundacją „Bez granic” z Katowic. W styczniu 2006 roku współpraca zaowocowała wizytą przedstawicieli Fundacji w Tbilisi. Już w lutym tego samego roku na zaproszenie wspomnianej Fundacji, do Polski wyjechała pierwsza pacjentka, która była leczona w szpitalu w Jaworznie oraz w Katowicach. Dzięki pomocy Fundacji wykonano u pacjentki zaawansowane procedury medyczne, co umożliwiło jej dalsze leczenie już w Gruzji.

Osobnym, szczególnym i niezwykle trudnym i wymagającym poświęcenia rozdziałem w działaniach Związku Polonii Medycznej im. św. Grzegorza Peradze, okazał się okres konfliktu w Południowej Osetii i Gruzji w sierpniu 2008 roku. Związek okazał wsparcie w akcji humanitarnej dla uchodźców i osób poszkodowanych na skutek działań wojennych. Celem było udzielenie pomocy każdej ze stron, bez względu na narodowość, pochodzenie czy poglądy. Od pierwszych dni konfliktu członkowie i sympatycy związku pomagali rannym i uchodźcom. Było to możliwe dzięki zaangażowaniu działaczy ze stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, z fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” oraz innych organizacji społecznych z Polski, Francji, Chicago (np. fundacji „Bukowina”), jak również indywidualnym lekarzom z Polski. Osoby te jako jedne z pierwszych przyjechały z pomocą medyczną do zbombardowanego Gori. Pierwszy konwój trafił do tamtejszego szpitala już 14 sierpnia 2008 roku, czyli tydzień po wybuchu wojny. W kolejnych dniach udało się zorganizować cztery punkty medyczne w Tbilisi, do których trafiła zdecydowana większość z około 120 tysięcy gruzińskich uchodźców. Od 1 września 2008 roku, zaraz po wycofaniu się oddziałów rosyjskich z terenu Gruzji, zorganizowano punkt medyczny w Gori, w miasteczku namiotowym dla uchodźców. Z pomocy udzielanej przez członków związku, polegającej między innymi na diagnostyce, wydawaniu leków, ale i zwyczajnym wsparciu moralnym, skorzystało wielu poszkodowanych. W niesieniu pomocy pacjentom lekarze mieli wsparcie ze strony Ambasady RP w Gruzji oraz organizacji „Caritas” Gruzja.

Jednym z pól aktywności członków związku, jest też działalność pro naukowa – organizacja konferencji o charakterze międzynarodowym. W 2008 roku zorganizowano I Polsko – Gruzińską Konferencję Medyczną w Lagodechi. Podczas obrad poruszano problematykę medyczną oraz samorządową – zarówno w zakresie zawodowym jak i współpracy z administracją lokalną. Ponieważ konferencja spotkała się z dużym zainteresowaniem zarówno w Polsce jak i w Gruzji, w roku 2010 i 2012, 2016, 2018 powtórzono z sukcesami organizację kolejnych konferencji, koncentrując się na zagadnieniach medycznych, historycznych oraz związanych z wyzwaniami medycyny w XXI wieku. Konferencje organizacyjnie wsparła wspomniana już Federacja Polonijnych Organizacji Medycznych, Georgian Association of Medical Specjalists, a także polska Naczelna Izba Lekarska i Okręgowa Izba Warszawska.

Ponadto od lat lekarze związku prowadzą badania profilaktyczne wśród dzieci uczących się w Polskiej Szkole im. św. Jadwigi w Tbilisi. Regularnie wyjeżdżają też w różne regiony Gruzji zamieszkane przez osoby pochodzenia polskiego, między innymi do miast Achalciche i Lagodechi, w celu udzielania pomocy medycznej i rozdawania leków. Co roku, latem, dzieci z polskich rodzin, mają możliwość leczenia w górskich sanatoriach Gruzji oraz Polski. Na przykład 15 dzieci w celach diagnostyki i leczenia wyjeżdżało do Mazowieckiego Centrum Leczenia Chorób Płuc i Gruźlicy. Było to możliwe dzięki wsparciu finansowemu Senatu RP oraz organizacji „Wspólnota Polska”, Fundacji “Ocalenie”, Zwiazku Lekarzy Polskich w Chicago, Kongresu Polonii w Kanadzie oraz Ambasady RP w Gruzji.

W planach związku jest dalsza działalność medyczna, profilaktyczna, charytatywna, społecznikowska i edukacyjna, skierowana. Szczególnym zadaniem będzie też odbudowa domu Ludwika Młokosiewicza w Lagodechi, postaci wielce zasłużonej dla rozwoju przyrodoznawstwa i ochrony przyrody, w tym leczniczych źródeł) w Gruzji. W domu zamierzamy zorganizować muzeum. Pomysł ten popiera Polski Zespol Humanitarny i Stowarzyszenie Pokolenie.

Wyszukaj na stronie